Over de teleurstelling van januari
Een beetje een anti-climax vind ik het meestal wel, die januari maand.
Vanaf november, of eigenlijk eind oktober al, begint de drukte op te bouwen tot het bombastisch hoogtepunt aan het einde van het jaar.
Na de knetterende, kitscherige knallen valt het vervolgens stil.
Bij veel mensen al tijdens de jaarwisseling, omdat die er toch niet zo uitziet als op de reclame.
Rammelende trein
Na wat doffe nadreunen lijkt de hele trein in januari piepend en krakend tot stilstand te komen.
En shit, dan is het nog steeds winter. Hoe te starten met die voornemens, als het al niet gelukt is om op de eerste dag van het jaar te beginnen? De achterstand is er al.
Het gevoel dat je je rot hebt gehaast naar het station, je longen op de trappen hebt laten vallen om er boven op het perron achter te komen dat je nog net de achterkant van de trein de hoek om ziet gaan.
Pruilen op het perron
Februari is als het wachten op de volgende trein, steeds verder verkleumend en balend dat je handschoenen in die warmere jas zitten die thuis op de kapstok hangt.
In maart wordt de aankomst van de volgende trein omgeroepen, die je aan het einde van de maand in de verte ziet aankomen.
Na het instappen vraag je je vervolgens in april af of je wel op de juiste route zit, en niet bij de volgende halte je aansluiting mist.
Slechte voornemens
Ok, ok, misschien is die visualisatie wat over dramatisch, al komt het toch wel in de buurt van het gevoel dat ik kreeg als ik in december druk in de weer was geweest met mijn goede voornemens. Onherroepelijk de teleurstelling in de loop van januari, met een schuldgevoel dat pas oploste als ik alle voornemens radicaal overboord had gegooid.
Waarom geen slechte voornemens maken, om die vervolgens niet waar te maken?
Simpelweg stappen
Misschien niet zo stoer en grotesk, maar wel veel efficiënter blijken toch de kleine stapjes. Wat zo mooi is aan die kleine stapjes is dat, omdat ze niet razen als een trendy trein, je ze elk moment kunt zetten. Los van markante data, maar wanneer het past en goed voelt. Met kleine stapjes is het ook veel gemakkelijker om de richting aan te passen.
Een stapje bij, of zijwaarts zetten. En ook op passende plekjes even een pas op de plaats maken.
Het lijkt niet sneller te gaan, maar je komt zoveel verder. De passen worden zekerder, de stappen groter. Je bent niet afhankelijk van de vertrektijden of van andere agenda´s, je kunt gewoon gaan.
Gaan en staan waar jij wilt.
Met veel meer ruimte voor je omgeving, en oog voor het uitzicht.
Bijsturend, aanpassend onderweg.
Afstemmen terwijl je gaat.
Klinkt dat niet veel lichter, moeitelozer en vooral ook haalbaarder?
De kunst van het verzachten
Dat is precies wat mij na jaren nog steeds aantrekt en verrast in yoga.
Je kunt het jezelf zo moeilijk maken als je wilt, en dat gebeurt ook bijna altijd, maar juist als je gaat voor de subtielere moeiteloosheid, dan maak je ruimte.
Volg je de beweging met gemak, omdat je jezelf laat verzachten.
Met kleine stapjes. Verzachten kun je leren.
Privacyverklaring | Algemene Voorwaarden
©Copyright – Yogarve 2023